آیا در بین شما کسی هم وجود دارد که نام فوتبالیست‌ها (بازی Captain Tsubasa) را نشنیده باشد؟ بعید می‌دانم. از هر نسلی که باشید، حتی اگر یک پدر مادر شصت هفتاد ساله باشید و در حین خوانش این مطلب، احتمالا نام فوتبالیست‌ها را شنیده‌اید.
این سریال انیمه ژاپنی فوق محبوب در ایران که در دنیا نیز شهرت بسزایی داشته و در داخل مرز‌های ژاپن به مانند یک افسانه با آن رفتار می‌شود. این افسانه ورزشی حالا در کالبد یک بازی نسل هشتمی آمده تا بار دیگر ما را با تیم شاهین و بازیکنان وفادار و حرفه‌ای او همراه سازد.
نام اصلی فوتبالیست‌ها در واقع «کاپیتان سوباسا» است. مانگایی که در سال ۱۹۷۸ ایده درست شدنش به وجود آمد (به خاطر جام جهانی آرژانتین همان سال) و در نهایت در مجله معروف شونن جامپ و در سال ۱۹۸۱ به طبع چاپ رسید. شاید جالب باشد بدانید دلیل ساخت کاپیتان سوباسا حضور تیم ایران از قاره آسیا در جام جهانی ۱۹۷۸ بوده، همانطوری که خود سازنده این سری در مصاحبه‌ای این موضوع را تایید کرده است:
«ژاپن کشوری بود که فوتبال در آن محبوبیتی نداشت و بیس بال به مراتب بیشتر در بین مردم مورد توجه قرار می‌گرفت. در جام جهانی ۱۹۷۸ که ایران به عنوان تنها نماینده آسیا در رقابت‌ها حاضر شده بود و شور و هیجان خاصی به مردم کشورش اعطا کرده بود تا با لذت خاصی این رقابت‌ها را تماشاکنند ایده ساخت کارتون فوتبالیست‌ها را در ذهن من زنده کرد و من برای ساخت این اثر جاودانه و تبدیل فوتبال به عنوان رشته ورزشی عامه پسند در شرق آسیا و همچنین ژاپن تلاش کردم».
کاپیتان سوباسا ماجرای سوباسا اوزارا را تعریف می‌کرد، پسری ۱۱ ساله و عشق فوتبال که زندگانی‌اش از کودکی به توپ فوتبال گره خورده (این توپ چهل تیکه یک بار جان او را در یک برخورد با کامیون نجات داده!) و قصد دارد بهترین فوتبالیست جهان شود.
سوباسا در راه تبدیل شدن به یک قهرمان، وارد تیم شاهین می‌شود و با دوستان زیادی همسفر می‌شود و در این راه با خیلی از افراد نیز به رقابت می‌پردازد تا بتواند خودش را قوی و قوی‌تر کند. بسیاری از رقبای سوباسا در نهایت تبدیل به دوستانش می‌شوند، اما مسیری که او برای قهرمانی می‌پیماید، دستمایه ساخت انیمه‌ای طولانی شده بود که بعد‌ها دنباله‌هایی از آن ساخته شد و اخیرا نیز ریبوتی از فصول اولیه آن ساخته و عرضه شده است.
در این میان باید تاکید کنم که در ایران دو سری فوتبالیست‌ها پخش شد که این ماجرا به اشتباه صدا و سیمای ملی برمیگردد. انیمه Ganbare, Kickers! یک انیمه ۲۶ قسمتی بود که در ژاپن نیز نتوانست با «کاپیتان سوباسا» رقابت کند و نام قهرمان اصلی آن «کاکرو» بود، این انیمه در ایران با نام فوتبالیست‌ها به صورت ناقص پخش شد و هیچ ربطی به ماجرای کاپیتان سوباسا نداشت.
سوباسا رویای بسیاری از فوتبالیست‌های امروز دنیا بوده و الهام بخش آنها برای تبدیل شدن به یک بازیکن بوده است. این ماجرا در بین ما ایرانیان نیز کم و بیش وجود داشته و کسی نیست که پا به توپ باشد و دلش نخواهد مانند سوباسا بازی کند. انیمه کاپیتان سوباسا در دنیای بازی‌های ویدیویی نیز مورد توجه زیادی قرار گرفته، اما عمده این آثار رنگ خارج مرز‌های ژاپن را به خود ندیدند.
یکی از معروف‌ترین بازی‌های اقتباسی از روی این انیمه به عنوانی برای بیش از ۲۰ سال پیش برمیگردد. بازی Captain Tsubasa III: Koutei no Chousen که برای کنسول سوپر فامیکام (که در ایران نسخه جعلی آن با نام میکرو معروف شده بود) عرضه شد و دنباله‌های موفق آمیز آن یعنی Captain Tsubasa ۴: Pro no Rival Tachi و Captain Tsubasa ۵: Hasha no Shōgō Campione هر سه بسیار درخشان ظاهر شدند و البته فقط با زبان ژاپنی!
بیراه نیست اگر بگوییم اکثر بازی‌های فوتبالیست‌ها تا امروز به زبان ژاپنی عرضه شده است و تعداد معدودی از آنها همچون Captain Tsubasa: New Kick Off به زبان‌های دیگر عرضه شدند. بازی Captain Tsubasa: Rise of New Champions اولین حضور جدی این فرنچایز در بازی‌های جهانی است و یکی از بهترین آنها. با ما همراه باشید تا ببینیم رقیب فانتزی Pes و Fifa چه حرف‌هایی برای گفتن دارد!
بازی Captain Tsubasa: Rise of New Champions دو بخش داستانی دارد، یکی ماجرا‌های خود کاپیتان سوباسا و تیمش را روایت می‌کند و دیگری نام New Hero را یدک می‌کشد. خود بازی توصیه می‌کنم که اول بخش داستانی سوباسا تجربه شود و این توصیه بهترین کاری است که بازیسازان به شما می‌کنند. شما با ورود به این بخش و با پیشروی در بازی، اولا دائما یک سری حرکات را تمرین می‌کنید و در ثانی گیم پلی کاملا متفاوت بازی نسبت به تمام بازی‌های فوتبالی که تا امروز انجام دادید را تجربه می‌کنید.
داستان این بخش از بازی بسیار آشناست و رقابت تیم شاهین با رقبایی، چون ایشنایدر و براداران تاچیوانا را پیش رو خواهید داشت. این بخش داستانی نهایتا ۵ ساعت به طول می‌انجامد و شما به همراه سوباسا و کاراکتر‌های آشنای دیگری مانند ایشی زاکی، موریزاکی، ایزاوا، تاکی و… در میدان حاضر خواهید شد.
در بین مسابقات میان‌پرده‌هایی وجود دارد که کاراکتر‌ها با یکدیگر در آن دیالوگ‌های زیادی رد و بدل برقرار می‌کنند و در کنار این موضوع، بخشی مجزا نیز وجود دارد که عقبه و پیشینه کاراکتر‌ها را به صورت کات سین‌هایی کوتاه به تصویر می‌کشد. این بخش هم مروری برای آشنایان این سری به حساب می‌آید و هم برای ناآشنایان با جهان سوباسا، یک دائره‌المعارف تصویری فوق‌العاده است.
اما گیم‌پلی بازی چگونه است؟ در یک کلمه اگر تعریف بشود اینست: بسیار هیجان انگیز، ولی شاید به مرور تکراری. اما چرا از لفظ شاید به کار می‌برم؟ چون برای من شخصا این گیم‌پلی سرعتی و فانتزی اصلا تکراری نشد، اما می‌توانم حدس بزنم که این ماجرا برای افرادی که هوادار دو آتشه این سری نباشند رخ بدهد. اما بیایید جزیی‌تر این ماجرا را بررسی کنیم.
بگذارید خیالتان را راحت کنم، بازی حالت نقش آفرینی و نوبتی ندارد و یک بازی Real Time به تمام معناست. شما وقتی توپ دستتان نیست دو راه دارید، یا توپ را از بازیکن حریف بگیرید و او را دریبل بزنید یا به سمت او تکل حواله کنید. خوشبختانه یا بدبختانه در بازی چیزی به نام خطا تعریف نشده و شما ممکن است یک کاراکتر را با تکل خشمگین خود به آنسوی میدان سوت کنید، اما هیچ مشکلی برایتان پیش نمی‌آید!
وقتی توپ دستتان است می‌توانید پاس بدهید، پاس تو عمق بدهید یا سانتر کنید. در کنار این موارد (که شوت را هم شامل می‌شود) پیشروی سرعتی و دریبل کردن را نیز جزو گزینه‌هایتان بگذارید. هر بازیکن نوار قدرتی دارد که با پیشروی و دریبل کردن این نوار خالی می‌شود و با خالی شدن آن، امکان پیشروی تقریبا صفر می‌شود. شما با دکمه دریبل بازیکنان را طی اکشن‌هایی هیجان انگیز جا می‌گذارید و در نهایت یا باید پاس بدهید یا خودتان شوت کنید.
شوت کردن نیز با پر کردن دکمه شوت انجام پذیر است و این نوار باید به یک حدی برسد تا به اصطلاح شوت شگفت انگیزی (جادویی!) بزنید. پر شدن این نوار در حالت عادی خیلی طول می‌کشد و یحتمل تا بخواهید آن را پر کنید، یک بازیکن می‌آید و دمار از روزگارتان در می‌آورد، اما اگر بتوانید تاکتیکی بازی کنید و یکی دو نفر را جا بگذارید، هوش مصنوعی این عنوان این امتیاز را به خاطر بازی خوب شما می‌دهد تا نوار شوت‌تان سریع‌تر پر شود.
یکی به دو کردن و پاسکاری در بازی کمی سخت است و تنظیمات قبل از ورود به میدان نیز چندان کامل نیست. هرچند می‌توانید تکنیک‌هایی خاص را بین اعضای تیم پخش کنید که برخی از آنها عینا از انیمه وام گرفته شده‌اند مانند تله آفساید که با فعال کردن این سیستم، بازیکنانتان سعی می‌کنند حریف را وارد آفساید سازند.
در حین بازی و با انجام حرکات شگفت انگیز، یک نوار دیگر که کلی‌تر است و در پایین صفحه قرار دارد پر می‌شود که با پر شدن آن می‌توانید وارد حالت V-Zone بشوید؛ حالتی که در آن بازیکنان سرحال می‌آیند، نوار قدرتشان زود به زود پر می‌شود و دروازه بان حریف نیز استرس می‌گیرد و امکان گل خوردنش بیشتر می‌شود.
شوت‌های معمولی در بازی امکان ندارد به گل تبدیل شوند (لااقل طی ده‌ها ساعت تجربه من این اتفاق نیفتاد) و حتما باید شوت قدرتی به دروازه‌بان بزنید. بعضی شوت‌ها توسط او مشت می‌شوند و به زمین برمی‌گردند که فرصت دوباره‌ای برای گل زدن است و برخی از شوت‌ها نیز که کار درست باشند با دروازه‌بان به اتفاق یکدیگر وارد تور دورازه خواهند شد! شوت‌های جادویی و قدرتمند بازیکنانی نظیر سوبا با تمرین و کسب امتیاز به دست خواهند آمد و شما شاهین و ببر‌ها را نیز در بازی خواهید داشت که همراه توپ به سمت دروازه حمله کنند.
شما کنترل خاصی روی دروازه بان ندارید، اما باید حواستان به نوار قدرت او باشد. همچنین اگر قدرت V-Zone خود را خرج نکرده باشید می‌توانید در حین دریافت یک شوت آن را روی دروازه‌بان خود فعال کنید. در این حالت مطمئن باشید اگر خود شخص کاکرو و سوباسا با یکدیگر هم شوت زده باشند، دروازه بان به آسانی آب خوردن توپ را خواهد گرفت. پس در مصرف این قابلیت تفکر زیادی کنید!
بخش داستانی بازی درجه سختی قابل تنظیمی ندارد و این موضوع توسط هوش مصنوعی بازی انجام می‌گیرد. شما به وضوع متوجه سخت شدن و آسان شدن بازی می‌شوید. مثلا اگر یک گل بزنید و جلو بیفتید، حریف سرسخت‌تر می‌شود و اگر عقب بیفتید، بازی کمی شل می‌گیرد تا به آن برسید. این سیستم کمی عجیب و غریب است، اما از این دست ناسازگاری‌ها در بازی کم نیست و در ادامه به مورد دیگر آن نیز اشاره خواهیم کرد.
بازی‌ها فقط یک فوتبال صرفا ورزشی نیستند و حالت سینماتیک انیمه را کاملا حفظ کرده‌اند، اما چطوری؟ سیستمی که در اینجا به کار رفته شبیه به همان سیستمی است که در بازی نسخه‌های سوپرفامیکام وجود داشت: نمایش یک میان پرده در وسط بازی در صورت اتفاق افتادن یک موضوع خاص. اما این یعنی چه؟ بیشتر توضیح می‌دهم.
اگر شما با برداران تاچیوانا در حال رقابت باشید و توپ را به تیم حریف واگذار کنید و آنها وارد محوطه جریمه شما بشوند، بازی وارد یک حالت سینماتیک شده و این دو برادر کذایی، حرکت جادویی خود را انجام می‌دهند که نود و نه درصد منجر به گل می‌شود. حال اگر آنها وارد محوطه جریمه شما شده باشند، ولی از قضا شما ایشی زاکی را در آنجا داشته باشید، ایشی جلوی حمله آنها می‌ایستد، یا اگر سوباسا آنجا باشد، او این کار را می‌کند. دیدن این کات سین‌ها بسته به شرایطی که اتفاق می‌افتد امکان پذیر است و اگر شما در کل بازی نگذارید که توپ دست آنها بیفتد، هیچ‌وقت این‌ها را نمی‌بینید.
فاز سینماتیکی که بازی در کنار گیم‌پلی هیجان انگیز خود رو کرده، باعث شده که بازی از جذابیت دوچندانی بهره‌مند شود. بخش داستانی New Hero نیز گل سرسبد ماجراست که ارزش بازی را بسیار بالا می‌برد. در این بخش شما قهرمانی را با استفاده از صد‌ها عناصر و ویژگی که بازی در اختیارتان قرار می‌دهد می‌سازید و با قهرمان خودساخته خود وارد یک بخش داستانی کاملا جدید می‌شوید که در انیمه‌ها وجود نداشت.
شما از بین سه مدرسه ورزشی یکی را باید انتخاب کنید و داستان آن را پیش ببرید. هر مدرسه داستان مجزا و منحصر به فرد خودش را دارد و این خطوط داستانی هر یک هشت الی ده ساعت طول می‌کشند. اینگونه می‌شود که زمان حالت داستانی بازی با احتساب سه خط داستانی مجزا، به نزدیک ۴۰ ساعت هم می‌رسد! داستان این مدارس هیجان و فراز و فرود کافی را داشته و هرچند به پای انیمه نمی‌رسد، اما نمره کاملا قابل قبولی می‌گیرد ضمن اینکه شخصیت‌های آشنا در آن به کرات دیده می‌شود و هر یک چندین پایان بندی دارند!
قهرمان و تیمی که در این بخش می‌سازید را می‌توانید هم در حالت آنلاین و هم در حالت آفلاین به کار بگیرید. در واقع هر کاری در هر بخشی از بازی انجام دهید می‌توانید در بخش‌های دیگر از آن نعمت بهره‌مند شوید. برای قوی شدن شخصیت و تیم خودساخته‌تان نیز باید تلاش کنید آن هم نه یک بار بلکه چندین بار. برای اینکه کاملا قوی بشوید و به تمام قدرت‌ها دست پیدا کنید شاید لازم شود که چندین و چندین بار مراحل داستانی را از نو طی کنید! نگران نباشید در این حالت بازی به شما اجازه می‌دهد تا کات سین‌ها را رد نید و صرفا به بازی بپردازید.
اینکه بازی از شما می‌خواهد تا قهرمان و تیم‌تان را تمرین و تکرار قدرتمند سازید، حس جالبی دارد، ولی از آنسو ممکن است باعث شود که برخی از گیمر‌ها از بازی خسته شوند. همانطور که در ابتدای مطلب هم گفت گیم‌پلی بازی به شدت درگیرکننده و جذاب و خلاقانه است، اما شاید برای عده‌ای پس از چندین بار تکراری به نظر برسد، به خصوص عده‌ای که با کاراکتر‌ها چندان انس ندارند و آنها را نمی‌شناسند.
گرافیک بازی در نوع خود جالب است و از تکنیک همیشگی بازی‌های اقتباسی انیمه‌ای در آن استفاده شده است. تیم سازنده این بازی بیشتر به خاطر ساخت عناوینی، چون Senran Kagura شناخته می‌شود و پیش از ساخت این بازی عناوینی که ساخته بود چندان قابل توجه نبودند، ولی این تیم توانسته با ساخت بازی کاپیتان سوباسا، قدمی بلند در کارنامه بازیسازی خود بردارد.
صداپیشگی بازی نیز تماما به صورت ژاپنی بوده و خبری از دوبله انگلیسی یا هر زبان دیگری نیست، اما صدا‌ها کاملا به شخصیت‌ها نشسته‌اند. یادتان باشد احتمالا از شنیدن برخی اسامی به صورت ژاپنی تعجب کنید چرا که صدا و سیما برخی نام‌ها را کاملا تغییر داده بود، به عنوان مثال کاکرو که در واقع نام اصلی‌اش کوجیرو بود.
بازی Captain Tsubasa: Rise of New Champions اولین گام درست و حسابی این فرنچایز در بازی‌های جهانی است و یک بازی فوتبالی کاملا متمایز و فانتزی را ارائه می‌کند که تجربه آن برای هواداران حس بسیار خوشایندی را خواهد داشت.
خلاصه بگم که…
استفاده از فرمول اولیه بازی‌های موفق دوره سوپرفامیکام و وجود بخش ساختن قهرمان و پرورش تیم خودتان و امکان استفاده از این تیم در تمام بخش‌های بازی از جمله رقابت‌های آنلاین در کنار تمام ویژگی‌ها و کاراکتر‌های آشنای این سری محبوب به همراه اطلاعات اضافه و داستان اورجینال و جدیدی که در بازی وجود دارد، همه و همه کاری کرده که بازی Captain Tsubasa: Rise of New Champions یک عنوان شگفت‌انگیز به حساب بیاید. ممکن است گیم‌پلی جالب بازی بعد مدتی تکراری شود، اما سعی کنید با آشنا شدن هرچه بیشتر کاراکتر‌ها و عقبه و پیشینه آنها، بیشتر و بیشتر با فضای داستانی بازی انس بگیرید.
بازی Captain Tsubasa می‌خرمش
هواداران این سری یکی از وظایفشان تجربه این بازی است و دیگر گیمر‌ها نیز اگر قصد دارند یک بازی ورزشی و فوتبالی کاملا متفاوت با حال و هوای انیمه‌ای را تجربه کنند می‌توانند سری به Captain Tsubasa: Rise of New Champions بزنند. بازی برای آنها چیز‌های زیادی در چنته دارد.
بازی Captain Tsubasa نمی‌خرمش
بازی ممکن است برای عده‌ای بعد از مدتی تکراری بشود. اگر توقع یک فوتبال واقعی مانند Pes و فیفا را دارید هم بهتر است بیخیال بازی بشوید. اینجا تقریبا هیچ چیزی شبیه به فوتبال واقعی نیست.
